Grupa tańca nowoczesnego (taniec klasyczny, jazz, modern jazz) z nauką od podstaw – postawy, pozycji, figur, elementów gimnastycznych. Młodzież pracuje nad sceniczną i aktorską ekspresją, rozwojem wyobraźni i własną kreatywnością. Ćwiczy poczucie rytmu i koordynację ruchową dbając o zdrową sylwetkę.
Wiedza, czyli o czym mówimy na zajęciach?
Mówimy o technikach tańca takich jak: taniec klasyczny, jazz, modern jazz. Uczymy się pojęć: nazw pozycji stóp, pozycji rąk, figur.
Umiejętności, czyli co ćwiczymy?
Ćwiczymy prawidłową postawę, koordynację, równowagę, balans, rozciąganie. Budujemy mięśnie.
Postawa, czyli co rozwijamy?
Rozwijamy myślenie przestrzenne, umiejętności współdziałania w grupie, wyobraźnię. Rozwijamy nasze ciało jako narzędzie wyrazu artystycznego.
Jak wyglądają zajęcia?
Rozgrzewka, nauka techniki tanecznej (piruety, obroty, wymachy), tworzenie choreografii, układu tanecznego, ćwiczenia rozciągające.
Na XXI Mazowieckim Festiwalu Dziecięcej i Młodzieżowej Twórczości Artystycznej ASTERIADA Teatr Tańca JAZZ z Dorożkarni zdobył WYRÓŻNIENIE. Tancerze startowali w kategorii widowisko ruchowo-taneczne.
Zdjęcie budynku z góry. W środkowej części są duże okna, nad nimi neon: Dorożkarnia.
Drodzy,
Z radością przygotowujemy się do spotkania z Wami.
Wysłaliśmy już konieczne dokumenty do SANEPID-u i czekamy na decyzję, kiedy wreszcie będziemy mogli Was powitać.
Wierzymy, że pracownie otworzymy już niebawem, ale Wasz dom kultury będzie funkcjonował inaczej, niż kilka miesięcy temu. Przede wszystkim do budynku będą mogli wchodzić tylko uczestnicy zajęć i projektów. Zgodnie z obowiązującymi zaleceniami zapewnimy wszelkie zabezpieczenia. Ufamy, że wspólnie zachowamy się odpowiedzialnie, będziemy kontaktować się telefonicznie lub przez e-mail, a sprawy finansowe będziemy załatwiać wyłącznie przez Internet.
Mimo utrudnień pragniemy działać. Pracujemy nad uruchomieniem zajęć, programem na lato, planujemy wydarzenia po wakacjach. Więcej informacji wkrótce.
ADESTE Warszawa – warszawskie instytucje kultury razem
zapraszają na TYDZIEŃ DZIECKA 2020
Piąty Tydzień Dziecka będzie inny, niż w ubiegłych latach. Nie weźmiemy udziału w dużych imprezach plenerowych czy grupowych wydarzeniach – większość działań została przeniesiona do sieci. Wciąż jednak pragniemy zapewnić dzieciom wspólnie spędzony czas, zabawę i poświęcić im pełną radości uwagę w ich dniu. Warszawskie instytucje kultury pomogą w tym dzięki wydarzeniom organizowanym od 29 maja do 7 czerwca.
W okresie epidemii większość wydarzeń przeniosła się do sfery online. To tam znajdziemy wiele wydarzeń specjalnie przygotowanych z okazji Tygodnia Dziecka: posłuchamy koncertów, opowieści i muzycznych bajek, weźmiemy udział w warsztatach i zajęciach, obejrzymy spektakle. Ponad 20 muzeów, teatrów, galerii, bibliotek, sal koncertowych, domów i centrów kultury przygotowało wspólny program kulturalny dla dzieci, rodziców, opiekunek i opiekunów.
Strona internetowa www.tydziendziecka.waw.pl daje możliwość szybkiego i łatwego znalezienia odpowiedniej propozycji dopasowanej do potrzeb dzieci, młodzieży oraz ich rodziców i środowiska edukacyjnego. Program Tygodnia Dziecka został przygotowany przez najlepsze artystki, artystów, pedagogów, pedagożki, animatorki i animatorów.
Obecność w sieci sprawia, że możemy korzystać z oferty nawet najodleglejszych dzielnic, a oferta warszawskich instytucji kultury sięga daleko poza granice metropolii. Co więcej – możemy wybrać się w podróż według wskazówek podróżników w najdalsze zakątki świata i do krain stworzonych dzięki sile wyobraźni. Dla rodzin decydujących się spędzić z dziećmi czas poza domem, część instytucji kultury proponuje również rodzinne działania plenerowe – opracowane tak, by mogły odbyć się z zachowaniem bezpieczeństwa na świeżym powietrzu.
Tydzień Dziecka jest zorganizowany przez ADESTE Warszawa– sieć osób, które na co dzień pracują instytucjach kultury. Chociaż pozornie różnią nas dziedziny sztuki, zasięg działania i organizatorzy instytucji, łączy nas znacznie więcej: wspólna misja, podobne wyzwania i doświadczenia w tworzeniu głębokich i trwałych relacji między twórcami i twórczyniami a odbiorcami i odbiorczyniami kultury.
Wśród organizatorów wydarzeń piątej edycji Tygodnia Dziecka znajdują się: Bielański Ośrodek Kultury, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Centrum Łowicka, Dom Kultury Dorożkarnia, Dom Kultury Zacisze, Filia Bielańskiego Ośrodka Kultury, Mazowiecki Instytut Kultury, Multimedialna Biblioteka dla Dzieci i Młodzieży nr XXXI, Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Ośrodek Kultury Ochoty, Muzeum Warszawy. Narodowy Instytut Fryderyka Chopina, Nowy Teatr, Służewski Dom Kultury, TR Warszawa, Teatr Powszechny im. Z. Hübnera, Teatr Syrena, Teatr Wielki – Opera Narodowa i Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki.
Umuzykalnianie maluszków od pierwszych miesięcy życia to dla nich wyjątkowa okazja do szybszego rozwoju motoryki dużej, koordynacji ciała, oddechu i przede wszystkim mowy! Zajęcia są oparte o teorię muzyki prof. Edwina Eliasa Gordona. W zajęciach uczestniczą dzieci z opiekunami.
prowadzi: Dorota Kozieradzka– artystka wizualna, edukatorka, wykładowczyni ASP czas trwania: 60 minut cena: 120 zł miesięcznie (4 zajęcia)
środy
17.00-18.00
lub
18.15 – 19.15
dla dzieci i młodzieży w wieku 7-14 lat
Sztuka to wartość. Będziemy poruszać się po różnych jej obszarach, od tych najstarszych po najnowsze. Kluczem do oswojenia sztuki jest zrozumienie potrzeb artystów, którzy ją tworzyli, lub tworzą. Wkroczymy w bogaty świat wyobraźni, przez który poprowadzą nas Vermeer, Tycjan, Rembrandt, Cézanne, Picasso, Stryjeńska, Kobro, Hockney i wielu innych. Podglądając dokonania najwybitniejszych twórców, dzieci nauczą się wyrażać siebie. Poznając kolejne techniki plastyczne dowiedzą się jak ważnym elementem pracy jest dobór formatu, narzędzi i materiału wykonania.
Jeśli zdolności manualne nie są mocną stroną uczestnika – nic nie szkodzi. Regularna praca w różnych technikach plastycznych pomoże rozwinąć zdolności motoryczne. Żaden z wielkich mistrzów nie urodził się z doskonałym warsztatem, to trening czyni mistrza. Będziemy stopniowo ulepszać umiejętności rysowania, malowania i rzeźbienia, ale przede wszystkim uruchomimy wyobraźnię, bo to ona jest głównym tworzywem sztuki.
Wiedza, czyli o czym mówimy na zajęciach?
Mówimy o różnorodnych postawach twórczych, o tym jaka sztuka była kiedyś, jaka jest dziś i w jaki sposób możemy z tego czerpać twórczą energię dla siebie. Mówimy o kompozycji, czyli jak sprawić by to, co chcemy wyrazić na kartce papieru albo w przestrzeni wyglądało możliwie najlepiej. Mówimy o tym jakiej techniki użyć i w jaki sposób by osiągnąć oczekiwane rezultaty.
Umiejętności, czyli co ćwiczymy?
Zdobywamy wiedzę o sztuce. Uczymy się różnych dyscyplin sztuki: malarstwo, rzeźba, rysunek w różnych technikach. Uczymy się robić projekty i planować przebieg pracy. Rozwijamy zdolności manualne.
Postawa, czyli co rozwijamy?
Uczymy się myśleć nieszablonowo. Pogłębiamy wrażliwość. Budujemy świadomość estetyczną. Rozwijamy otwartość. Rozwijamy wyobraźnię. Uczymy się patrzeć.
Jak wyglądają zajęcia?
Każde zajęcia zaczynamy od inspiracji. Oglądamy reprodukcje, albo slajdy, bawimy się, gramy w memory, rozmawiamy, dzieci słuchają opowieści o twórczych postawach, które mogą je zaprowadzić w ciekawe rejony artystycznych poszukiwań. Potem bierzemy się za część praktyczną. Techniki będą różne, zależne od wybranej inspiracji – od rysunku ołówkiem po instalacje w przestrzeni. Niektóre zadania będą przewidziane na kilka spotkań. Nie spieszymy się, bo sztuka nie lubi presji czasu, a każde artysta ma swoje tempo. Jeśli ktoś nie skończy pracy, nie szkodzi. Celem nie są skończone dzieła lecz właściwe ich prowadzenie. Na przemian będziemy sięgać po sztukę dawną i współczesną, by dbać o świeżość i energię do pracy wyprowadzoną z rozbudzonej wyobraźni dziecka
Uwaga dla nowych uczestników! Formularz zapisów należy wypełnić po spotkaniu z prowadzącymi.
Grupa tworzy przedstawienia teatralne. Podczas zajęć poznaje wszystkie elementy pracy aktora i zawodów związanych z teatrem: kostiumologa, scenografa, charakteryzatora, choreografa i reżysera. To pozwala na rozwijanie wyobraźni, pomysłowości, kreatywności. Wyrabia samodzielność, wytrwałość, rzetelność i obowiązkowość. Praca w grupie i zajęcia indywidualne, gry i zabawy dramatyczne, działania improwizacyjne i inscenizacyjne oraz okołoteatralne rozmowy podczas prób kształtują intelekt i wzbogacają wiedzę i osobowość nie tylko młodego człowieka. Nauka wypowiadania za pomocą ciała, ruchu, gestu, mimiki i słowa, może pomóc w każdej sytuacji życiowej.
Wiedza, czyli o czym mówimy?
O historii teatru, historii dramatu, historii tańca, poszerzamy ogólną wiedzę o człowieku, poznajemy podstawowe pojęcia z technik aktorskich i scenicznych.
Umiejętności, czyli co ćwiczymy?
Ćwiczymy samodzielne myślenie, umiejętności współpracy, pamięć, dykcję, oddech, ruch sceniczny i techniki aktorskie.
Postawa, czyli co rozwijamy?
Rozwijamy koordynację, wyobraźnię, umiejętność pracy w grupie, odpowiedzialność, panowanie nad emocjami, rzetelność, obowiązkowość, pozytywne myślenie.
Jak wyglądają zajęcia?
Rozmowa, rozgrzewka ruchowa, rozgrzewka oddechowa i dykcyjna, etiudy aktorskie (indywidualne i zbiorowe), praca nad scenariuszem, próby spektaklu.
Jeśli jesteś osobą ze szczególnymi potrzebami skontaktuj się z naszą koordynatorką dostępności: ewa.jezewska@dorozkarnia.pl.
SPEKTAKLE:
Za ścianą
premiera: czerwiec 2024
Spektakl „Za ścianą” Teatru ZAKAZ to poetyckie studium umysłowości człowieka nowoczesnego, rozpisane na głosy dwóch bohaterek dramatu, które są skazane na wspólną egzystencję w ciasnym mieszkaniu. Jest to umysłowość ludzi pozbawionych religijnego i kulturowego zakorzenienia, a przez to skazanych na jałowe życie istot walczących o przetrwanie i bezwzględnie zaspokajających swoje potrzeby. Dialogi są żywe, pełne aforyzmowych wypowiedzi, budujące napięcie psychologiczne.
Spektakl „Za ścianą” to uwspółcześniona wersja „Drugiego pokoju” – radiowego dramatu Zbigniewa Herberta z 1958 r., w którym akcja utworu rozgrywała się w pokoju sublokatorskim w latach 50. XX wieku. Zbigniew Herbert (1924 – 1998) – polski poeta, eseista, dramaturg, twórca cyklu poetyckiego „Pan Cogito”, autor słuchowisk. Pośmiertnie odznaczony Orderem Orła Białego. Z wykształcenia ekonomista, prawnik i filozof. Laureat ponad dwudziestu nagród literackich, jego książki zostały przetłumaczone na 38 języków.
„Lekcja” (fr. La Leçon) 1950 r. – jednoaktowa sztuka teatralna autorstwa Eugèna Ionesco, to jedno z ważniejszych dzieł dla teatru absurdu.
Reżyser Darek Sikorski opracował nową odsłonę tego dramatu pt: „PLAN LEKCJI” . Spektakl to studium przygotowań wystawienia sztuki. Widzowie mogą podpatrzeć aktorki i reżysera podczas prób, ich pracę, budowanie roli, relacje w zespole. To wyjątkowa okazja „wniknięcia” do środowiska teatralnego i zrozumienie twórczego procesu.
występują: Anna Orłowska, Zofia Sochaczewska, Hanna Stacewicz
scenariusz i reżyseria: Darek Sikorski
scenografia: Darek Sikorski
kostiumy i stylizacja: Teatr Zakaz
technika: Jerzy Frączek.
Jest to spektakl na styku rzeczywistości cyrkowej i nierzeczywistego życia klaunów. To połączenie cyrku z kabaretem, pantomimą i teatrem dramatycznym. To świat, w którym nie można nikogo okłamać. Klauni mogą wiele. Już od dawna przestali tylko rozśmieszać. Z czerwonym nosem łatwiej i bezpieczniej jest ujawniać oczywiste niedorzeczności. Nie trzeba brać poważnie krytyki błazna. Klaun bierze na swoje barki całą naszą głupotę i wszystkie nieszczęścia, które nas spotkają. Wtedy śmiejemy się już nie z siebie.
Sztuka cyrkowa to marzenie twórców teatru. Klaunowskie skecze są zwykle przerywnikami w głównym przedstawieniu, w Clownach stanowią treść tego przedstawienia.
Scenariusz: Andrzej Strzelecki
reżyseria: Darek Sikorski
muzyka: Nino Rota
występują: Mela Kupis, Sebastian Leśniak, Ania Orłowska, Zofia Sochaczewska, Hanna Stacewicz, Ewelina Wiśniewska.
Orkiestra bez pulpitów, nut a nawet instrumentów. I dyrygent, który próbuje zachęcić muzyków do gry. Gdy ci oponują, dyrygent zarzuca członkom orkiestry brak wyobraźni, która w muzyce jest najważniejsza. Obie strony nie mogą się dogadać, ale są skazane na siebie. Kiedy kończą się wreszcie wzajemne wyrzuty i oskarżenia, zaczynają grać.. i już nie mogą przestać. Nie lubimy być sterowani. Chcemy chronić własną osobowość i chcemy przynależeć do grupy. Chcemy tworzyć własną rzeczywistość świadomie, bez fałszywego przywództwa. Czy jesteśmy w stanie oprzeć się manipulacji? Ostatnie wydarzenia nie napawają optymizmem. Ale może w rzeczywistości nie jest z nami aż tak źle…
Bolero to uniwersalna historia a w niej sporo absurdalnego humoru, realistycznych obserwacji i tak zwane drugie dno. Jak w życiu…
scenariusz: Grzegorz Reszka
reżyseria: Darek Sikorski
muzyka: Maurice Ravel
obsada: Mela Kupis, Sebastian Leśniak, Ania Orłowska, Zofia Sochaczewska, Hanna Stacewicz, Ewelina Wiśniewska.
