Artysta wizualny, muzyk, poeta, antropolog i edukator artystyczny.
Prowadzi zajęcia w Pracowni Plastycznej dla Przedszkolaków.
Jest absolwentem polonistyki i kulturoznawstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Z wyróżnieniem rektorskim ukończył sztukę mediów na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
Kamil o sobie:
Co jest dla mnie ważne w pracy?
Najważniejsza w mojej pracy jest swoboda, która daje przekonanie dziecku, że wszystko, czego doświadcza, czy jest to nauka, czy twórczość, czy zabawa, może być przyjemne, wolne od lęku przed oceną i od stresu związanego z udowadnianiem czegokolwiek. Jeśli jest z kolei uczucie, które lubię najbardziej podczas zajęć to poczucie niesamowitości – dzieci idealnie potrafią wyczuć, że świat, który je otacza jest niezwykły i tajemniczy, a jego niezgłębialność jest wspólnym doświadczeniem całej ludzkości. To najbardziej kreatywny stan podobny do zakochania.
Co jest wyjątkowego w moich zajęciach?
Myślę, że daję poczucie dzieciom, że to o czym mówimy dotyczy naprawdę ich rzeczywistości, a nie wyciętych z kartonu pomocy naukowych. Kosmos jest kosmosem, jest tu i teraz, a krew płynie w naszych żyłach. I z tej świadomości powstaje nasza sztuka.
Co lubię w swojej pracy, co mnie motywuje?
W pracy z dziećmi przede wszystkim lubię to, że moje wewnętrzne dziecko ma z kim porozmawiać o tym, co naprawdę je kręci; nie ma tu miejsca na codzienną logistykę. Zabawa jest czymś tak samo poważnym jak nauka, a wiedza o świecie jest wartością samą w sobie, nie jest obarczona żadną przydatnością, służy do zachwytu i czystego zadziwienia. Świat dzieci jest wbrew pozorom bardzo podniosły.