Bal u Wolanda – to spektakl plenerowy, który przygotowaliśmy z okazji 20. urodzin Domu Kultury Dorożkarnia. Otwierając ośrodek kultury w 2000 roku, pokazaliśmy spektakl, nieistniejącego już Teatru Bez Kota pt. Mistrz i Małgorzata, w reż. Darka Sikorskiego i choreografii Izabelli Borkowskiej.  Teraz pragniemy nawiązać do tej historii, pokazując uniwersalność powieści Michaiła Bułhakowa oraz osobowości współczesnych uczestników zajęć i przyjaciół Dorożkarni.

Minęło 20 lat, zapraszamy na BAL U WOLANDA! Przyjdź z zaproszeniem na ten wieczór!

Spektakl dedykujemy wszystkim obecnym, byłym i przyszłym osobom związanymi z Dorożkarnią.

BAL U WOLANDA

Na motywach powieści M. Bułhakowa „Mistrz i Małgorzata”

Reżyseria: Darek Sikorski

Choreografia: Izabella Borkowska

Scenariusz: Izabella Borkowska, Darek Sikorski

Wokal: Magdalena Ptaszyńska

Stylizacja: Aleksandra Olszewska

Występują: Teatr Tańca Test, Teatr Tańca Jazz i Goście

Technika: Jerzy Frączek

Opieka filmowa: Jacek Różański

Warszawa – to tutaj teraz Mistrz żyje sobie spokojnie z Małgorzatą i z wierną służącą Nataszą. Małgorzata i Natasza prawie nic się nie zmieniły, żyją niespiesznie opiekując się Mistrzem, który czuje, że się zestarzał, że brak mu sił i poczucia spełnienia. Świat o nich zapomniał, tak jak ludzie zapomnieli o wizycie Szatana w Moskwie. Ale każdego roku, gdy zaczyna się świąteczna pełnia księżyca, Mistrz wspomina bohaterów swojego płonącego rękopisu. Myślami podąża wtedy do parku i zasiada na jednej z ławek, na której niegdyś rozmawiali Iwan Bezdomny z Berliozem, podważając istnienie Jezusa i Szatana. Czuje ból głowy Piłata, strach Fridy i podekscytowanie tłumu. Mistrza zaskakuje Woland, który postanowił odwiedzić go wraz ze swoją świtą i zobaczyć, jak żyją współcześni ludzie, czy nadal nie wierzą w istnienie Szatana?

Pretekstem do wizyty jest bal, gdzie ponownie Małgorzata zostaje Królową i gdzie pojawiają się bohaterowie książki, przeżywając na nowo swoje historie. Jednak pomimo atmosfery dekadenckiej zabawy, czuć pewną nostalgię a nawet niepokój. Zaciera się rzeczywistość z przeszłością, Mistrz robi wewnętrzny rozrachunek z życiem, pojawia się pytanie – co będzie dalej? Odpowiedź może być zawarta zarówno w zapewnieniu Wolanda, że rękopisy nigdy nie płoną, jak i w fakcie, że mistrzowie nie pozostają bez uczniów. Tak jak miał swoich uczniów Jeszua, tak i Mistrz dochował się swojego ucznia. Została nim jego ukochana – Małgorzata. Ona stojąc wiernie przy jego boku, podjęła duchowe przesłanie swego Mistrza, przedłużając tym samym jego istnienie poza granicę fizycznej śmierci. Mistrz podejmuje trudną decyzję, postanawia odejść z Wolandem i jego świtą, pragnie całkowitego spokoju w niebycie. W ostatecznym rozrachunku pokonani przez los męczennicy nie okazują się całkowicie zwyciężeni, bo ludzie, ich czyny i pamięć nie giną. Małgorzata, choć z bólem serca zostaje sama jako strażniczka pamięci Mistrza i jego twórczości.

Uwaga, obowiązują zaproszenia.