Magdalena Abakanowicz to najbardziej rozpoznawalne polskie nazwisko w świecie sztuki współczesnej – artystka totalna, indywidualistka i innowatorka, stale konfrontująca się z nowymi obszarami poszukiwań twórczych. Jej prace na stałe weszły w skład ścisłego światowego kanonu sztuki XX wieku.

Ewolucja twórczości Abakanowicz przebiegała od tkanin, które stopniowo zyskiwały trzeci wymiar przestrzenny, stając się abstrakcyjnymi rzeźbami, w stronę przedstawień figuratywnych – humanoidalnych form wykonanych z jutowego płótna – postaci siedzących, stojących, kroczących, tańczących, z głowami lub bez.

Ci „szarzy ludzie” Abakanowicz są jednocześnie „bierni i natarczywi” (Jasia Reichardt, 1995) – z przodu jawią się jako gotowy do konfrontacji tłum, z tyłu – jako puste, wydrążone figury, robiące wrażenie słabych i bezbronnych. W swoich dziełach artystka często konfrontowała przeciwstawne znaczenia, otwierając drogę ku wielości interpretacji i konkluzji.

Wystawa wpisuje się w coraz częściej stosowaną praktykę eksponowania prac sztuki współczesnej w muzeach-rezydencjach, wypełnionych dziełami sztuki dawnej. Placówki tego typu to zazwyczaj dawne siedziby monarchów, a więc obiekty o dużym znaczeniu historycznym i symbolicznym. Eksperymenty muzealne w postaci konfrontacji dwóch na pozór nieprzystających porządków umożliwiają odmienne spojrzenie na prezentowane dzieła i historyczny kontekst oraz wydobycie z nich nowych, często nieoczekiwanych znaczeń.

Opis pochodzi ze strony Zamku Królewskiego.

Zapisy: damian.kalita@dorozkarnia.pl